Odcinek 16

Violetta i Angie były przerażone.
- Federico, to straszne ! Idę powiedzieć to tacie.
- Naprawdę mi przykro, Violu.
- Dziękujemy, że nas zawiadomiłeś.
- Ludmiła też chciała, ale jej mama zabrała jej wszystko i zamknęła ją w pokoju, by tego nie zrobiła.
- Nie mogę w to uwierzyć, Angie to straszne.
- Spokojnie, Violu.
- Nie będę spokojna dopóki nie powiemy tacie. Chodź ze mną.
- Dobrze, chodźmy.
- Pójdę z Wami.
- Ok, dzięki, że jesteś.
- Nie ma za co.

*****

Francesca weszła do budynku jak burza. Skierowała się po schodach na 2 piętro i zobaczyła przez uchylone drzwi jak Diego i Mickeyla są prawie bez ubrań. Odbywała się tam sesja zdjęciowa. Po chwili Diego cmoknął lekko Mickeyle w usta. Włoszka nie wytrzymała.

- Diego!!! Co ty sobie w ogóle wyobrażasz!? Zdradzasz mnie z nią?! - krzyknęła wpadając do pomieszczenia.
- Francesca, co ty tu robisz?
- A ty?! Kim jest ta laska?!
- To moja przyjaciółka...
- I była...- wtrąciła się Mickeyla.
- Że co proszę?!
- Fran, zaraz Ci to wyjaśnię.
- Diego, dosyć, że zgodziłeś się robić z nią sesje zdjęciową w pół nago, to jeszcze mnie okłamałeś i zdradziłeś!
- Nie, to był całus do sesji...
- Diego, nie kłam ! Zrywam z Tobą - Fran wyszła.
- Co?! Nie, Francesca, Francesca, zaczekaj !
- Zostaw ją. Przejdzie jej.
- Nie rozumiesz? Ona ze mną zerwała. Idę za nią.
- No a co z sesją? - spytał fotograf.
- Tyle zdjęć Wam wystarczy - I wyszedł za nią.

*****

Camila czekała na Brodweya wychodząc z wykładów.
- Hej, nie idziesz do domu? - spytał Pedro.
- Nie, bo wiesz czekam na Brodweya.
- Aha...- urwał zauważając go z daleka.
- Co jest?
- A nic. Zagrasz mi tą piosenkę nową? No proszę...
- Ok.
- Cudowna jest.
- Dziękuję. Jeszcze mu nie powiedziałam, że to dla niego.
- A kiedy masz zamiar to zrobić?
- Nie wiem, zobaczę, ale już niedługo...
Brodwey się wściekł i poszedł do domu.

*****

Andres zapukał do domu Ariany.
- Hej Andres, wejdź.
- Hej, piękna.
- Nie mogłam się doczekać.
- Ja też.
- Idziemy do mojego pokoju?
- Tak, pewnie.
- Proszę bardzo oto mój pokój.
- Wow, ale tu cudnie.
- Po babsku.
- Widać. Co to za płyty?
- Em...To moje...Właśnie po to Cię tu zaprosiłam, aby Ci powiedzieć o tym.
- To ty jesteś tą piosenkarką?! Ariana Grande to ty?!

- Tak.
- To dlatego wydawałaś mi się taka podobna.
- No brawo Andres za refleks, myślałam, że się wcześniej skapniesz.
- I dlatego mi nie powiedziałaś?
- Tak.
- Ale ja jestem głupi.
- Trochę głupiutki ale za to słodki.
- Hahaha, wielkie dzięki.
- Nom. Zaśpiewam Ci coś.
- Ok, to dajesz.

*****

Violetta z Angie i Fede zeszli na dół do Germana.
- Tato, tato!
- Tak, co się dzieje? Jak się masz?
- Tato, to Priscilla - I się wtuliła do niego.
- Ale co Priscilla?
- Ona otruła Leóna.
- Co?!
- German, wyjaśnię Ci to w gabinecie, chodź. Zostawmy ich.
- Dobrze.
- Mogę Ci jakoś pomóc?- spytał Federico
- Nie, ale możesz mnie przytulić.
- Ok, wiem, że Ci ciężko.
- Tak, bardzo.
- Przepraszam, że zapytam, ale...Czy Angie jest w ciąży? Bo gdzieś mnie doszły słuchy.
- Tak.
- Wow, no nieźle.
- Idę na górę ochłonąć.
- Ok, to ja spadam, do zobaczenia i trzymaj się.
- Dziękuję za troskę.
- Nie ma za co.
- Pa.
- Pa.

*****

German zadzwonił na policję.
- Tak. Został otruty. Mhm, dobrze dziękuję. Do widzenia.
- I co?
- Zaraz tu będą i idziemy do Priscilli.
- Ok. Oh...To niewiarygodne.
- Na pewno Olga nie zauważyła jej, że weszła.
- Być może, ale musiały być otwarte drzwi.
- Tak, porozmawiam z nią. Olga !
- Tak, Panie German?
- Olga, tyle razy Panią prosiłem, żeby zamykała Pani drzwi na klucz, a Pani co?!
- O nie, przepraszam, ale drzwi były zamknięte! Nie mam pojęcia jakim cudem weszła.
- Przecież to Pani się tym zajmuje pod naszą nieobecność!
- Proszę mi wierzyć, ale to nie ja!
- To kto? Gucio krasnoludek?!
- Yyy, German. Ja wychodziłem do ogrodu i nie zamknąłem drzwi - powiedział Ramallo, wchodząc.
- No po prostu świetnie.
- Co proszę!? Rozumie Pan, co Pan zrobił?! To przez Pana ten kochany chłopak nie żyje! - zaczęła płakać Olga.
- Przeze mnie?! To przez Priscille.
- Ale gdyby zamknął Pan drzwi, to by się tak nie stało, a ona to wykorzystała.
- Ale Olga, Olga ! - i za nią wyszedł.
- Ja z nim nie wytrzymam - rzekł German załamując się.

*****

Ludmiła dostała sms-a od Federico.
- ,,Ludmiła, Twoją mamę zabiorą na komendę. León nie żyje ..." - Gdy to przeczytała wystraszyła się.
- Co jest Ludmiła?
- Em, nic.
- Nie udawaj. Znam Cię na wylot. Czym się tak denerwujesz, co? Powiesz mi?
- Nie, nie Twoja sprawa mamo. Idź sobie.
- Mnie z własnego domu nie wyrzucisz! Mów natychmiast!
- Zostaw mnie ! - I skasowała sms-a.
- Oddawaj tą komórkę ! - I jej zabrała.
- Mamo, zostaw!
- Co to była za wiadomość. Od kogo?! Gadaj i to już.
- Nie ! - I wybiegła z domu.
- Ludmiła, wracaj mi tu! Ludmiła!
Po chwili ją dogoniła i złapała za rękę, lekko wykręcając jej.
- Nigdzie nie uciekniesz.
- Natychmiast zostaw Ludmiłę - rzekł German pojawiając się z Violettą i policją.

*****

Francesca wróciła do domu i zamknęła się w pokoju, rozpłakując. Nie wiedziała, co ma ze sobą począć. Po paru minutach podniosła się z łóżka i spakowała walizki.
- Dokąd idziesz? - spytał tata.
- Wylatuję daleko stąd.
- Jak to? A co z Diego?
- Nie jestem już z nim.
- Dlaczego? Co on Ci zrobił?
- Oszukał i zdradził.
- Jeśli wyjazd otrze Ci łzy, to jedź.
- Dziękuję, że mnie rozumiesz.
- Dokąd lecisz?
- Do Buenos Aires.
- Jesteś tego pewna?
- Tak. Trzymajcie się.
- Żegnaj, Fran.
- Pa. Pamiętajcie, że Was kocham.
- Wiemy, my Ciebie też.

*****

Camila poszła do domu Brodweya.
- Camila...
- Brodwey, hej. Przyszłam, bo chciałam się spytać czemu po mnie nie przyszedłeś...
- Przyszedłem, ale Cię widziałem z Pedro jak śpiewałaś jemu piosenkę.
- Co proszę?! Ta piosenka nie była dla niego.
- Ah, nie? A te słowa pełne miłości i te uśmiechy do niego, to co, też nie?!
- Brodwey, musiałeś się przesłyszeć! Ta piosenka jest dla Ciebie. On mnie tylko poprosił, żebym mu zaśpiewała.
- Nie wierzę Ci.
- Brodwey, o co ci chodzi? Jesteś po prostu zazdrosny.
- Nie, raczej zdradzony.
- Co?! Zwariowałeś. On mi się nie podoba.
- Camila, proszę Cię, nie kręć.
- Ja nie...
- Cami, to koniec. Wybacz mi i lepiej stąd idź, bo moi rodzice się zaraz wkurzą, że tu przyszłaś.
- Ale Brodwey! - I zamknął jej przed nosem drzwi.

*****

Diego zapukał do domu Francesci.
- O, Diego. Co tu robisz? - spytał tata.
- Jest tu Francesca?
- Nie, niestety już jej nie ma.
- To w takim razie gdzie jest?
- Wyleciała do Buenos Aires pół godziny temu.
- Że co?!
- Przykro mi, ale ty nie masz już czego tu szukać. Masz w tej chwili opuścić nasz dom i się spakować.
- Dobrze. Zaraz to zrobię.

*****

Policja rządała wyjaśnieć.
- Proszę Panią. Przychodzimy w sprawie otrucia młodego chłopaka. Czy przyznaje się Pani do winy?
- Słucham? O czym Panowie w ogóle mówią. Ja nic nie zrobiłam.
- Priscilla, León przez Ciebie nie żyje! - krzyknął German.
- Ja nikogo nie otrułam !
- Czyli odrzuca Pani oskarżenia?
- Oczywiście, że tak.
- W takim razie zabieramy Panią na komendę.
- Proszę zaczekać. Mam na to dowody. - dodała Ludmiła pokazując trutkę.
- Ludmiła !
- I co Pani na to powie? Dalej się będzie Pani opierać?
- Dobrze, może i chciałam użyć tej trutki, ale nie wiedziałam, że się wylała. To musiało być przez przypadek.
- Ale jednak chciałaś dopuścić się do zbrodni, kogoś z nas - rzekł German.
- Dobrze, zabieramy Panią na komisariat.
- Tato, nie mogę w to uwierzyć - zaczęła płakać Violetta.
- Ja też nie.
- Strasznie mi głupio. Gdybym o tym wiedziała, to powstrzymałabym moją mame.
- Wiem, rozumiem. Zrobiłaś co mogłaś.
Potem się wszyscy przytulili.

*****

Ramallo poszedł za Olgą do kuchni.
- No i co. Zadowolony Pan jest?!
- Olga...
- Koniec z Olgą, Olgunią i Olgusią, jasne? Mam Pana dosyć. Pan jest taki nieodpowiedzialny!
- Olga, czy my przypadkiem nie jesteśmy RAZEM?
- My?
- My.
- My, tak?
- No tak.
- No co Pan mówi?
- No to co jest.
- Myślałam, że do siebie nie wróciliśmy.
- Dobrze, to może inaczej...Chce Pani do mnie wrócić?
- Ramallo, przestań Pan cyrk odstawiać! Nie widzi Pan, że mamy żałobe?!
- Ale Olga...
- Nie, Ramallo. Takie rozmowy odłóżmy na później.
- No dobrze, jak Pani chce.
- Świetnie. Dziękuję.
- Proszę...ah...Co za kobieta.

*****

Diego spakował walizki i opuścił dom. Czekając na taxówkę, aby jechać na lotnisko.
- Diego, Diego. Zaczekaj! Nie jedź jeszcze! - krzyknęła Mickeyla za nim.
- Micky, przykro mi ale muszę ją odzyskać.
- Ale Diego...Nie zostaniesz tu dłużej. To była jedyna okazja, abyśmy powspominali stare czasy razem...tutaj...
- Nie, wybacz mi. To co było między nami już minęło. Wracam do Buenos Aires.
- Nie prawda. Ja wciąż coś do Ciebie czuję.
- To minie, zobaczysz z czasem. Gdy odjadę to dam ci wolność.
- Nie chcę się od Ciebie uwalniać.
- Ale musisz, zrozum to.
- Nie.
- Micky...
- Diego...
- Nie zmusisz mnie, żebym został. Kocham Francesce.
- No.. dobra, ok. Wygrałeś.
- Na pewno się jeszcze kiedyś zobaczymy.
- Ok, żegnaj Diego.
- Papa.
Wsiadł do taxówki i odjechał.
- Zobaczymy się szybciej niż myślisz, hehe...

*****

Violetta wróciła do swojego pokoju. Podeszła do keyboardu i zaczęła grać ,,Nuestro Camino". Przy każdym wersie płakała nieustannie, zanużając się w słowa. Nagle ktoś zapukał do drzwi.
- Proszę.
- Hej...
- León?!

Ciąg dalszy nastąpi...

Jaka była Wasza reakcja na pojawienie się Leóna?