Odcinek 6

Violetta przestraszyła się.
- Ludmiła,  ale skąd to wiesz? Jesteś pewna?
- Dzwoniła do mnie i się pytała gdzie jesteście. Na 100 % jest ciekawa kiedy wrócicie i będzie mogła go dopaść, więc lepiej pilnuj swojego ojca, a ja będę pilnowała mojej mamy, jasne?
- Tak, dzięki, że mi o tym powiedziałaś.
- Nie musisz dziękować. Pozdrów Leóna.
- Ok... León, Ludmiła Cię pozdrawia.
- Serio? Dziękuję.
- Violetta, ja kończę.
- Ok, zdzwonimy się jeszcze. A ty kiedy wracasz do Buenos Aires?
- Pod koniec wakacji.
- Aa... to my wcześniej.
- Dlatego Cię ostrzegam. Pa.
- Pa...
- Coś się stało?
- Ludmiła mi powiedziała, że Priscilla chce odbić Angie, mojego tatę. Ona jest do wszystkiego zdolna. Trzeba mu o tym powiedzieć, żeby uważał jak wrócimy, albo nie, może lepiej najpierw powiedzieć Angie, jak myślisz?
- Trzeba obojgu im powiedzieć od razu jak będziemy w hotelu.
- Ok, to chodźmy!

*****

German leżał na ziemi.

- German! Nic Ci nie jest?

- Nie, wszystko ok...Trochę mnie ręka boli tylko...auć.

- Może masz złamaną? 

- Nie, na pewno nie, za to mam siniaka.

- Chodź, wrócimy do domu i Ci pomasuję, co ty na to?

- Dobra myśl, Angie. Kręgle to nie mój żywioł.

- Ta, a śmiałeś się ze mnie, no to masz za swoje.

- Sugerujesz, że to karma?

- Tak, hahaha.

- Bardzo zabawna jesteś.

- Oj, no nie obrażaj się, przecież wiesz, że Cię kocham.

- Wiem, przepraszam. Masz racje.

*****

Olga nie wiedziała czy płakać czy krzyczeć na Ramallo.

- Ramallo, odpowiedz. Jakim prawem?!

- Olga, to nie tak.

- Ah nie? To niby jak?! Skoro jemu zabraniasz się ze mną widywać, to mnie też!

- Olga, ja tylko chciałem, żeby on przestał Cię adorować, nie rozumiesz?

- Ja Ciebie kompletnie nie rozumiem! Jesteś okropny! 

- Ja okropny? Olga, błagam Cię. Ja chciałem...

- Tylko mi nie mów, że chciałeś dla mnie dobrze. A nawet jeśli to Ci nie wyszło! I wiesz co Ci powiem?

- Olga, przemyśl to, zanim coś powiesz...

- Już przemyślałam. Niestety Ramallo, z nami koniec.

- Co proszę? Ale Olga...

- Ramallo, nas już nie ma! Zapomnij o mnie na zawsze - płakała.

- Olga, przepraszam, nie mów tak, proszę Cię.

- Nie, Ramallo. Ja już nie mam siły. Nie mogę tak funkcjonować. Widocznie nie byliśmy sobie pisani, a ja sądziłam inaczej, ale pomyliłam się...

- Olga...

Olga poszła płacząc do chusteczki.

*****

Cała trójka udała się uczcić nagranie teledysku do restauracji.

- Ok, to może Wam objaśnię kartę dań?

- Ok, bo nic z tego nie rozumiemy.

Potem im objaśnił jadłospis.

- Co byście w ogóle chcieli zjeść?

- Ja poproszę pierogi ruskie. Są pyszne! - poprosiła Fran.

- A ja wezmę pierogi z mięsem.

- Ok. Już dla Was zamawiam.

- Fran, muszę Cię zawiadomić, że jutro zaczynasz trasę po Europie.

- Na prawdę? Już? Tak szybko? A co będzie z Diego?

- On może jechać z Tobą.

- I tak będziemy musieli znaleźć jakieś mieszkanie tutaj...-dodał Diego.

- O to się nie martwcie. Znalazłem coś dla Was.

- O, to wspaniale!

- Jak zjemy, to Was zaprowadzę. Od razu się będziecie mogli przenieść z hotelu tam.

- Super. Ciekawe czy nam będzie odpowiadać...

- Nawet taras będziecie mieć do dyspozycji.

- No to, odjazdowo! - stwierdził Diego.

*****

Angie przykładała Germanowi lód na stłuczoną rękę. W tym momencie León i Violetta weszli do pokoju.

- O, jesteście już - ucieszył się German.

- Tato, stało się coś?

- Tylko trochę się potłukłem. Nic wielkiego.

- Tylko trochę? Trochę bardzo! - dodała Angie.

- Już nie przesadzaj.

- Tato, musimy Ci o czymś powiedzieć.

- To słucham.

- Dzwoniła do mnie Ludmiła i powiedziała mi, że jej mama planuje zemste...

- O czym ty mówisz? Jaką zemstę? Nie strasz mnie.

- Właśnie Violu. O co chodzi? - zdziwiła się Angie.

- Prawdopodobnie, chce Cię odzyskać. Także proszę Cię, bądź uważny i pilnuj Angie. Nigdy nie wiadomo co ona wymyśli...

- Dobrze, dziękuję, że mi o tym powiedziałaś córeczko.

- Nie ma za co. Śpijcie dobrze.

- Wy też. Dobranoc.

- Dobranoc. 

- German...Co jeśli Ludmiła się nie myli?

- Ludmiła może mieć racje.

- No o tym mówię. Musimy się mieć na baczności. Nie mogę stracić takiego mężczyznę...

- A ja takiej kobiety jak ty.

Po czym zaczęli się miziać.

*****

Maxi, Brodwey i Andres, spotkali się by omówić jeszcze raz sprawę zespołu.

- Chłopaki, zostałem przyjęty do programu! Będę prowadził własny program! Czy to nie wspaniałe?

- Może dla Ciebie...- burknął Brodwey.

- Czyli ostatecznie rozwiązujemy zespół? - spytał Maxi.

- A co możemy innego zrobić? Leader odszedł. Federico też. Teraz jeszcze ty Andres. Nikt ich nie zastąpi. Zespół już nie istnieje - stwierdził Brodwey.

- Chłopaki naprawdę wielka szkoda. Ale teraz musimy iść do przodu ! Trzeba postawić kropkę. Odwrócić kartkę i zacząć coś nowego ! Pusta strona sama się nie zapełni! - rzekł Andres.

- A od kiedy ty taki mądry?

- Wiesz...Ludzie się zmieniają.

- Andres ma racje, Brodwey. Zresztą to samo wmawiał nam León. Każdy musi zacząć nowy etap.

- I to Wam próbowałem uświadomić z Leónem!

- Już dobra, dobra. Nie wymądrzaj się. Sam to wymyśliłeś z tą kartką?

- Nie...Wziąłem to od Leóna...Kiedyś mi tak powiedział, jak mnie laska rzuciła.

- Ha, wiedziałem.

- No i co? Ważne, że coś z tego wiem.

- Jasne.

- No to co chłopaki? ,,All 4 You" żegnaj...

- Nie! Nie możemy rozwiązać zespołu, jeśli nie ma wszystkich. Zróbmy wielkie pożegnanie, kiedy wszyscy wrócą! Co wy na to?

- Tak, masz rację. Fede i León muszą wiedzieć, że rozwiązujemy zespół.

- Powiemy im o tym jak wrócą.

- Tylko kto powie Pablo?

- Ja to mogę załatwić jak chcecie...- urwał Brodwey.

- Nie, powiemy mu jutro razem.

*****

Priscilla szła ulicą i spotkała Angie.

- O, witaj Angie.

- Priscilla? Co tu robisz?

- Idę do Germana. Masz z tym problem?

- Słucham? Po co do niego idziesz?

- A co? Masz zamiar mi przeszkodzić?!

- Nie, chcę się tylko dowiedzieć w jakiej sprawie...

- To nie powinno Cię interesować panienko...- oparła ją o drzewo i zaczęła przyduszać.

- Aaa...pomocy! - jęczała Angie.

- Już nigdy go nie ujrzysz! A on nigdy nie ujrzy Ciebie! Hahahaha.

Wtem Violetta się gwałtownie obudziła. Była przerażona.

- Co się stało złotko? - spytał zaniepokojony León.

- Miałam koszmar.

- Jaki koszmar?

- Śniło mi się, że Priscilla chciała zabić Angie.

- Co? Nie...Nie bój się. To się nie może stać. Chodź tu do mnie. Przytulę Cię.

Violetta położyła głowę na jego klacie. A on ją gładził po włosach. Potem oboje zasnęli.

*****

Szymon zaprowadził Diego i Fran do nowego mieszkania.

- Wow, rzeczywiście stylowo tutaj - powiedziała Fran.

- Tu jest o jeden pokój za dużo, kto będzie naszym lokatorem? - spytał Diego.

- Ja.

- Co? Serio?

- Tak. Cieszycie się?

- W sumie chcieliśmy trochę prywa..- urwał Diego.

- Cii...On chciał powiedzieć, że chcieliśmy trochę prywatniejszych okien.

- Okien?

- Przydały by się żaluzje.

- Spokojnie. Załatwię Wam to.

- Super, dziękujemy, prawda Diego?

- Jasne...

- To ja Was zostawię- poszedł do pokoju.

- Francesca, czyś ty oszalała?

- Nie, to chyba ty oszalałeś. Obraziłby się jakbyś to powiedział.

- Nie chcę z nim mieszkać. Chciałem znaleźć mieszkanie tylko dla naszej dyspozycji.

- Na razie zostaniemy tu. Potem się przeniesiemy okay?

- No niech będzie.

- A co z Twoją karierą, Diego?

- Chciałbym otworzyć własne studio.

- Tak jak Twój tata otworzył Art Rebel?

- Ale niestety nie wypaliło...

- No wiem. Na pewno Tobie się uda.

- W sumie mógłbym je odnowić i poprowadzić sam, ale jestem tutaj...

Wtem do pokoju wszedł Szymon.

- Fran, mam dla Ciebie dobrą wiadomość.

- Jaką?

- Po trasie...Wracasz do domu!

- Czyli nie będę musiała tu mieszkać na zawsze?

- Nie.

- Ale super! Tak się cieszę. Kiedy kończy się trasa?

- Na początku września.

- Aaa, jak się cieszę, że wrócę z powrotem do moich przyjaciółek!

- A ja będę mógł zrealizować swój projekt na nowo.

- Może tata Ci w tym pomorze?

- Nie, on nie może się o tym dowiedzieć.

- No...okay.

*****

Kolejnego dnia Fede i Ludmiła poszli odwiedzić Luckiego. Ludmi się bardzo za nim stęskniła. Gepard od razu ich poznał i zaczął ocierać się o klatkę.

- Jaki on jest uroczy!

- Taki sam jak ty, ale jak się wkurzy to siwy dym- zaśmiał się Fede.

- Ha, ha, ha. Bardzo śmieszne.

- No, co? XD

- Nic. Nie ważne.

- Widzę, że mi geparda oswoiliście - wtrącił się tata Ludmiły.

- Nie my. Sam się przy nas oswoił.

- To niedobrze.

- Trudno. Jakoś przeżyje.

- Ja mu dam jeść, a wy przejdźcie się gdzieś, zgoda?

- Ok. Chodźmy do tego buszu. Tam będą fajne zdjęcia - rzekł Fede.

- Ale jak mi się coś stanie z butami, to nie ręczę za siebie...

- Właśnie aktywowałaś naturę geparda.

- Fede...jeszcze słowo.

- Ok, nic już nie mówię.

Po paru minutach dotarli w głąb zarośli. Usiedli na lekko krzywym drzewie.

- Zrób mi tutaj sesje.

- Dobra, tylko nie przechylaj się do tyłu, bo spadniesz.

- Przecież widzę.

Nagle zza krzaków przyuważyło ich 4 Afrykanów z dzidami.

*****

Olga poszła odwiedzić Beto w jego domu. On wylegiwał się na leżaku w ogrodzie.

- Witaj Beto!

- Olga, nie powinnaś tu być...

- Ten ,,Pan" mi nie zabroni spotykać się z Tobą, Ramallito.

- Dlaczego ten ,,Pan"?

- Bo on został kawalerem.

- Jak to?! Rozstaliście się?!

- Tak. Ja z nim zerwałam.

- Olga, to wszystko z mojej winy. Wybacz mi Olgunia! Ja nie chciałem! - zaczął płakać.

- Nie, nie, nie. To nie Twoja wina. Zerwałam z nim przez to jaki jest.

- Ale i tak mam coś z tą sprawą wspólnego...

- To nie istotne.

- I co teraz planujesz? 

- O, co ja planuję, to on by wolał nie wiedzieć...

- Chodzi Ci o zemstę?

- Dokładnie. I ty mi w tym pomożesz, Beto.

- Ale w jaki sposób, bo nie za bardzo rozumiem...?

*****

German oglądał telewizje z Angie na kanapie i jadł ananasa, gdy nagle zadzwonił do niego telefon.

- To Priscilla...

- Nie odbieraj.

- Muszę odebrać.

- Ale German...

- Halo?

- Witaj German. Jak tam u Ciebie?

- Dobrze. Bardzo dobrze.

- A jak się miewa Angie?

- Angie? Wspaniale...

- To cieszę się. Słuchaj, mam pytanie. Kiedy wracacie do domu?

- Za 2-3 tygodnie...A czemu pytasz?

- German! Po co jej to mówisz?! - oburzyła się Angie.

- Cii...Daj mi skończyć.

- A nic, nic. Tak po prostu. Myślałam, że moglibyśmy się spotkać.

- Em...tak pewnie...Czemu nie?

- To super. Do zobaczenia.

- Tak. Na razie.

- Całuski!

- German, czy ty oszalałeś?!

- Angie, skończ się wtrącać, proszę Cię. Jesteś zazdrosna i tyle. Przyznaj się.

- Ja zazdrosna?! Ja się o nas martwię. Zapomniałeś o czym nam mówiła Violetta?

- Oj, ona też przesadza...Nie może być tak źle.

- A ty wciąż swoje...

*****

Plemię Afrykanów otoczyło Fedemiłe.

- Aaaa, a oni to kto?! - wskoczyła mu na ramiona.

- Chyba wpadliśmy w tarapaty...

4 Afrykanów związało ich. Próbowali się wydostać, ale bez skutku. Dwóch szło przed nimi, a dwóch z tyłu, kłując ich dzidami.

- Federico. Ja nie chcę umierać! I co teraz będzie?!

- Musimy zachować spokój, to może nas puszczą.

- Jasne! Ej, wy murzyni, puszczajcie nas, albo sprawię, że spadnie na Was moja podobizna gwiazdy i zrobi wielki wybuch! - Oni tylko chrząknęli i prowadzili ich dalej.

- Oni Cię nie zrozumieją. Nie ma co oczekiwać odpowiedzi.

- Znalazł się specjalista...Pomocy!!! - krzyczała Ludmiła. 

Zaczął zapadać zmrok, gdy dotarli pod szałas. Następnie popchnęli Fede i Ludmiłe pod ognisko i zaczęli tańczyć wokół nich.

- Czy to symfonia śmierci?! - wystraszył się Federico.

- Ja nie mogę zniknąć z mojego Wszechświata! Jestem gwiazdą, która nigdy nie gaśnie!

- To teraz zbliża się do nas czarna dziura, która nas połknie...

- Nie!!! - krzyknęła z przerażenia na cały regulator.

*****

Violetta pisała w pamiętniku o Leónie. Nagle dostała weny i zaczęła nucić...

1. Wszystko co się wydarzyło było spowodowane jednym.

Moją wielką miłością do Ciebie.

W której starałam się okazywać moje uczucia.

Moje serce z lodu zamienia się w ogień,gdy tylko poczuje Twój dotyk.

Wystarczy chwila Twojej obecności...Ja zaczynam wpadać w trans.

W trans jednoczenia serc.

Naszych serc.

Zamieniających się w ogień.

Płonących w okręgu miłości.

Atmosfera robi się magiczna.

Żyjemy tylko dzięki wzajemnej miłości...

Ref: Ty i ja razem tworzymy muzeum wspomnień.

Ty i ja razem tworzymy muzykę.

Ty i ja razem tworzymy chwilę.

Ty i ja razem tworzymy miłość.

Bezgraniczną.

Bezczasową.

Stałą.

2. Wszystko co się wydarzyło było spowodowane jednym.

Moją wielką tęsknotą do Ciebie.

W której starałam się okazywać moje uczucia.

Mój rozum tracił orientację, gdy tylko pojawiałeś się w moich snach.

Wystarczy chwila Twojej obecności.

Ja zaczynam wpadać w trans.

W trans jednoczenia serc.

Naszych serc.

Zamieniających się w ogień.

Płonących w okręgu miłości.

Atmosfera robi się magiczna.

Żyjemy tylko dzięki wzajemnej miłości...

Ref: Ty i ja...

*****

Beto był ciekawy, co miała na myśli Olga.

- Może będziemy udawali, że jesteśmy razem?

- Ale co to da?

- Beto, po prostu się stosuj do tego co mówię, a wszystko wyjdzie świetnie.

- Ok, dla Ciebie wszystko moja Olgunio.

Po 15 minutach Olga wróciła do domu. Ramallo opłakiwał ich rozstanie, patrząc na jej zdjęcie.

- Ramallo? A Pan co tu robi? Miał się Pan zajmować papierami Pana Germana. Już do roboty!

- Olga...Ja nie jestem w stanie. Nie mogę przestać o nas myśleć.

- Niech sobie Pan zapamięta...Nas już nie ma! Jasne?!

- Ależ jesteśmy! Tutaj! Teraz! Czujemy własne oddechy. Uczucia, które unoszą się w powietrzu, gdy na siebie patrzymy...Ta niezwykła więź, nigdy między nami nie zniknie, zapamiętaj to Olga.

- Tak, masz racje...- zrobiła maślane oczka na niego i potem się otrząsnęła.

- Nie! Nie, to ty zapamiętaj, Ramallo. Nie próbuj, ale to prze nigdy więcej mnie oczarowywać! Nigdy więcej! Czy jasne?!

- Nie umiem przestać...

- To się naucz, a teraz przepraszam Pana, ale idę na sjestę.

- Olga, jeszcze nie skończyłem...

*****

Priscilla trzymała telefon w ręku. Opracowywała plan pozbycia się Angie i rozdzielenia jej na zawsze z Germanem.

- Ha, biedna Angie...Powinna zacząć spisywać swój testament, bo już niedługo pożegna się z Germanem i swoją siostrzenicą....Hahaha - Potem wykręciła numer do Jade.

- Halo? Tutaj madame Jade. Kto mówi?

- Priscilla. Masz może chwilę?

- Czego ode mnie chcesz ty kradziejko mężów?!

- Nie tym tonem, to po pierwsze, a po drugie. Czy mogłabyś mi załatwić środki odurzające? Na pewno Twój brat ma do nich dojścia...Czyż nie?

- A czy są one Ci potrzebne na cerę? Ja bym Ci proponowała iść do kosmetyczki moja droga. Maseczka błotna najlepsza!

- Ależ ty głupia jesteś...Daj mi swojego brata do telefonu....

- Nie! Nikogo i niczego ci nie dam! Radź sobie sama paniusiu! - Potem Jade się rozłączyła.

- Ah, skoro tak, to ja już sobie Was odwiedzę... 

*****

León wszedł do pokoju.

- Co tam piszesz, skarbie? - zaciekawił się.

- A nic.

- Nic?

- Tak. Nie ważne. Pokażę Ci jak skończę.

- Ok.

- Idziemy się przejść do jakiejś kafejki?

- No pewnie. Chodźmy.

Po paru minutach byli na miejscu. Okazało się, że rozgrywała się tam dyskoteka. Wszędzie pełno kolorowych reflektorów i oczywiście kula dyskotekowa.

- Czy można prosić panienkę do tańca? - zaproponował León.

- Tak, oczywiście, mój książę.

Nagle włączono zbuntowaną muzykę. Atmosfera stała się szalona. Wtem DJ poprosił Violettę na środek.

- Czy można Cię prosić na solówkę? Twoje ciało jest idealne.

- Em...Nie, dziękuję...

- Nie wstydź się. Idź. - zachęcał ją León.

- No, okay. - Potem weszła na sam środek parkietu. Wszystkie reflektory padły na nią. Zaczęła tańczyć i na sam koniec zakręciła pupą. Wszyscy byli zachwyceni.

- Masz wysoki sexapil - powiedział do niej pewien blondyn.

- Ehm..Dzięki...

- Chcesz zatańczyć ze mną w duecie?

León bacznie ich obserwował. Od razu się skapnął, że to może być pułapka.

- Violu, nie zgadzaj się. On Cię chce wykorzystać.

- Co? Nie, León, daj spokój. To tylko taniec...

- Posłuchaj, znam takie zagrywki. On Cię chce oczarować...Lepiej odmów.

- León, daj mi spróbować, tylko chwilę, proszę. Jakby co, to będziesz ingerował.

- Ale skarbie...- Violetta nie wysłuchała go, tylko poszła na parkiet.

Blondyn złapał ją za rękę i powiedział:

- Jak Ci na imię, piękna lady?

- Violetta, a ty?

- Jacob. I mam zamiar to z Tobą przeżyć.

- O czym ty mówisz? - Wtem zaczął dotykać ją po ciele.

- Co ty wyprawiasz?!

- Zobaczysz. To dopiero początek mała. - Po czym ją przyciągnął, łapiąc za pośladki.

Ciąg dalszy nastąpi...

Jesteście ciekawi dalszych przygód ?