Odcinek 5

O mały włos ich pocałunek przerwał by telefon Leona.
- Telefon...
- Tak. Poczekaj. Halo?
- Cześć León, to ja Maxi.
- Hej, coś się stało?
- Mam sprawę. Chodzi o nasz zespół.
- To mów.
- Pablo poinformował mnie, Andresa i Brodweya o tym, że dostaliśmy propozycję podpisania nowego kontraktu. Czy to nie świetna wiadomość?
- Tak, super, cieszę się ale chyba zrezygnuję z zespołu...
- Co?! Ale dlaczego?!
- Mam już inne plany na siebie
- Niby jakie?! Przecież zespół zawsze był dla Ciebie najważniejszy.
- Nie zawsze. Po za tym chcę studiować.
- Ale po co ci studia, skoro będziemy zarabiali sporą kasę na naszych utworach?
- Zrozum, ja potrzebuję się rozwijać, kształcić, nie tylko w jednym kierunku. Przykro mi, ale ja nie będę mógł Wam towarzyszyć w nowym projekcie. Chcę iść inną drogą.
- To po co to wszystko?! Tak długo nad tym pracowaliśmy, żebyś teraz z tego rezygnował? Najpierw Diego, teraz ty.
- Nie chcę być w świecie mediów. Wybaczcie, ale musicie mnie zrozumieć. Na razie - León się rozłączył.

*****

Tata się zdziwił, co Ludmiła miała na myśli.
- Możemy go przygarnąć do naszej chatki, czyż nie jestem genialna?
- On musi być na obserwacji w rezerwacie. Nie możemy go zabrać.
- Ludmiła, Twój tata ma racje. Przecież będziemy mogli go odwiedzać.
- No dobra, ale to nie to samo, co bycie przy nim 24 na dobę.
- Od kiedy jesteś taka chętna do opieki nad zwierzętami?
- Wiesz tato... Życie się zmienia, a ja wraz z nim.
- A mnie to pociąga - dodał Federico.
- Ah, bo ja jestem najlepsza!
- Jeśli chcecie, możecie się przejść teraz.
- Chyba śnisz, jestem w szpilkach! Jak ja będę się poruszać?!
- Poniosę Cię cukiereczku.
- O, dobrze, dzięki!

*****

Francesca była zrozpaczona. Diego nagle zauważył coś pod walizką.
- Fran, spójrz, to chyba Twój paszport.
- Tak! Aaa, jesteśmy uratowani! Znaczy ja jestem.
- Dobrze, zapraszam do samolotu - kontrola w końcu ich przepuściła.
Wzięli walizki i popędzili do samolotu. Zdążyli w ostatniej chwili.
- Nie sądziłem, że nam się uda.
- Może okaż trochę większej wiary na przyszłość?
- Jasne...- zaśmiał się głupio.
- Co jasne? Właśnie chyba nie jasne dla Ciebie.
- Znasz mnie. Wiesz jakie mam zdanie na ten temat...
- Tak, ale to co myślisz nie jest dobre.
- Pozwól mi się trzymać swoich racji, ok?
- No ok...
- W jakim mieście lądujemy?
- We Warszawie.

*****

German i Angie wrócili do domu.
- German, dziękuję Ci za ten uroczysty wieczór.
- Nie masz za co. To dla mnie przyjemność. Lubię się starać.
- A ja to doceniam.
- Masz może ochotę na nocne igraszki?
- Hmm, co masz na myśli?
- Nie wiesz? - German się do niej zbliżył.
- Nie wierzę, naprawdę tego chcesz?
- A ty nie? Ja już gotowy.
- Ok, no dobrze. Skusiłeś mnie teraz...
German ściągnął jej bluzkę i zaczął masować ręką po piersiach.
- Uuu...nie sądziłam, że ty taki do przodu.
- Wiele o mnie nie wiesz - Po czym rozpiął koszulę.
- Ułatwię Ci to - zdjęła mu.
- Czas na level up, co ty na to?
- O tak!
German ściągnął jej spódnicę.
- German, dzisiaj chyba chcesz na duże loty szybować...
- Z Tobą do nieba? Jak najbardziej!
Następnie ściągnął jej stanik i majtki, a ona rozpięła mu rozporek. Po chwili oboje byli bez ubrań. German zaangażował się w robótki dolne. Nie miał zamiaru przestać napierać, wciskając swój narząd do jej środka.
- Aaaaaaaa....aaaah - jęczała Angie.
- Boli?
- Na całego. German, chcę jeszcze. Jesteś świetny!
- Ok, według życzeń...

*****

Beto chciał ją pocałować, ale Olga się cofnęła.
- Em...Beto...
- Tak. Nic nie mów. Wiem co chcesz mi powiedzieć! Ja też przepraszam. Nie powinienem.
Ramallo po usłyszeniu tego, pomyślał, że doszło do pocałunku i się rozłączył.
- Jestem z Ramallo, a ty jesteś tylko moim przyjacielem.
- Tak i tak powinno być już na zawsze, prawda?
- Tak. To może ja...Em...Pójdę już. Mam dużo do zrobienia w domu.
- Dobrze, to do zobaczenia.
- Tak. Miłego dnia Ci życzę.

*****

Maxi, Andres i Brodwey zadzwonili do Federico przez Skypa.
- Siema. Co tam? - powiedział rozweselony Fede.
- Dobrze. A jak tam a Afryce? - spytał Maxi.
- Właśnie, ale Afryka to miasto czy kraj? - spytał zdezorientowany Andres.
- Kontynent! To jest kontynent! Czaisz?! - wściekł się Brodwey.
- Aaa, ok już łapię.
- Słuchaj Fede. Dostaliśmy propozycję podpisania 2 kontraktu...
- Naprawdę?! To superowo! León wie?
- Tak, ale on nie zamierza brać w tym z nami udziału...
- Co?! Ale dlaczego?
- Porzuca zespół i zamienia go na studia, bardzo mądre.- dodał z ironią Brodwey.
- Uważa, że zespół to już skończony temat.
- Chłopaki, ale on ma trochę racji. Nie możecie się na niego wściekać. To jego droga. Każdy sam decyduje za siebie przecież.
- No okay, ale nikt go nie zastąpi. Świetnie śpiewa i tańczy. Jest unikalny.
- Słuchajcie, jeśli León zrezygnował, musimy to uszanować.
-Jeśli jesteśmy już w tym temacie, to ja też muszę Wam o czymś powiedzieć... Ale to dopiero jutro. Trzymajcie się.- rzekł Andres.

*****

Violetta się zdziwiła.

- Coś się stało?

- Chłopaki mi powiedzieli, że dostaliśmy propozycję podpisania 2 kontraktu, ale ja w to nie wchodzę.

- Myślałam, że chcesz zrobić karierę z chłopakami.

- Nie, mam zamiar iść na medycynę. To źle?

- Nie, skarbie. Bardzo się cieszę.

- Naprawdę?

- Tak. Kocham Cię i chcę dla Ciebie jak najlepiej.

- Dziękuję. Twoje słowa są bardzo dla mnie cenne.

- Zawsze będę Cię wspierać.

- Wiem, chodźmy do środka, późno już.

- Tak, ok.

*****

Fede i Ludmiła siedzieli przy ognisku przed chatką. Wtem do Ludmi zadzwonił telefon.

- To moja mama.

- Odbierz.

- Nie, nie ma mowy. Boję się jej.

- Odbierz, mówię Ci.

- No dobra...Halo?

- Cześć córeczko. Czemu przez cały ten czas się do mnie nie odezwałaś?

- A musiałam? Nie.

- Uważasz, że nie musiałaś, tak? To się grubo mylisz, bo powinnaś!

- Mamo, co ci tak zależy na rozmowie ze mną?

- Masz może jakiś kontakt z Violettą?

- Wiem tylko, że jest na Malediwach...

- Z kim?

- Z Germanem, Angie i Leónem. A co?

- Nie interesuj się. To moja sprawa.

- Ok, jak chcesz, ja kończę. Pa.

- Czego chciała?

- Pytała się o Violette. Ale wydaje mi się, że chodziło jej bardziej o Germana.

- Myślisz, że byłaby zdolna rozdzielić go z Angie?

- Słuchaj, moja mama jest zdolna nawet do zabójstwa. Wszystko jest możliwe.

- Jak wrócimy, lepiej ją pilnuj.

- Tak, wiem. Oby jej znowu czegoś nie odbiło...

*****

Olga wróciła późno do domu. Ramallo siedział w kuchni i na nią czekał.

- Ramallo, a co ty tu jeszcze robisz?

- Nie, najpierw ty mi powiedz, dlaczego mnie zdradziłaś?!

- Słucham?! O czym ty mówisz?!

- Nie udawaj niewiniątka. Wiem co słyszałem.

- No niby co?

- Całowałaś się z Beto, to się stało!

- Co proszę?! Nie całowałam się z nim!

- Jasne. Jakoś Ci nie wierzę.

- To nie tak jak myślisz! On mnie chciał pocałować, ale ja się odsunęłam.

- Dziwne. Ta rozmowa po tym świadczy co innego.

- Ramallo, mogę Cię o coś zapytać? Jak śmiesz podsłuchiwać moje rozmowy z Beto?!

- Ja? Ja do Ciebie dzwoniłem. Sama zawiesiłaś rozmowę i to jeszcze specjalnie.

- O, wielkie nieba! Nagle robisz ze mnie tą złą, tak?!

- Olga, próbuję tylko dowiedz, że...

- Nic już nie mów! Nie mam zamiaru tego słuchać! Idę na górę.

- Jak to idziesz?! A kto pozmywa naczynia?

- A ty umiesz?! Jeszcze czego. No normalnie nie wierzę. Ty dzisiaj myjesz gary.

- To Twój obowiązek.

- Jasne. Ale tobie nie można dawać dużo wolnego, bo leniwiejesz. Jakby Pan German to widział...

*****

Fran i Diego dotarli do Warszawy nad ranem. Klimat się oziębił, więc założyli kurtki.

- Diego, zrobisz mi zdjęcie pod tym pałacem kultury?

- Tak. Pewnie.

- A więc w jakim hotelu będziemy?

- W Hiltonie na razie. Potem trzeba będzie znaleźć jakieś mieszkanie...

- Kiedy nagrywasz teledysk?

- Dzisiaj popołudniu. Jestem ciekawa jak wyjdzie.

- Ja wiem, że ty wyjdziesz pięknie.

- Dzięki za nutkę romantyzmu. Rzadko ci się to zdarza.

- Wiem. Nie jestem Leónem.

- Nie szkodzi. Wcale nie musisz być. Kocham Cię takiego jakim jesteś.

*****

Następnego dnia. Violetta i León jedli śniadanie. German i Angie zeszli pół godziny później.

- Tato, co Wam tak wesoło?

- Nam? A nic, nic...Prawda, Angie?

- Tak, ta noc była szczególnie zabawna.

- Angie! Ciii.

- O czym wy mówicie?

- O niczym. Zresztą nie musisz tego wiedzieć. Zawsze wtykasz nosa w nie swoje sprawy. Jedź śniadanie lepiej.

- Tato, już zjadłam, jakbyś nie zauważył.

- To idźcie na górę, albo się gdzieś przejść.

- Skarbie, Twój tata ma racje, zostawmy ich razem w spokoju.

- Ok...Dziwnie się zachowują...

- Idziemy zwiedzić muzeum?

- Tak, pewnie. - Potem poszli.

- Angie, nikomu ani słowa o tym.

- Ok, niech będzie.

- Oni nie mogą się dowiedzieć.

- Wiem. Nic nie powiem. Spokojnie.

*****

Chłopaki byli ciekawi, o co chodziło Andresowi. Nie mogli się doczekać, kiedy im powie. Wszyscy razem spotkali się około 10:00 w barze, a także byli na lini z Federico.

- No mów Andres, co miałeś na myśli wczoraj?

- Chodzi o to, że dostałem propozycję grania w reklamie ,,Adwokata Miłości" i biorę w niej udział.

- Co proszę?! Ty chyba zwariowałeś!

- Nie, jak wiecie ten blog co pisałem, był dla mnie bardzo ważny, a skoro dostałem taką szansę, to nie mogę jej zmarnować.

- I co może jeszcze będziesz występował w programie ,,Adwokat Miłości" ?! - oburzył się Brodwey.

- To też chciałem wam powiedzieć właśnie.

- Normalnie nie wierzę. I co teraz z zespołem?

- No, ja odchodzę. Przykro mi.

- I kto teraz zastąpi Leóna i Andresa? - spytał rozczarowany Federecio przez Skypa.

- Chyba będziemy musieli rozwiązać zespół...- urwał Maxi.

Wtem podeszła do nich Camila.

- O czym tak gadacie? Stało się coś?

- Rozwiązujemy zespół - rzekł Brodwey.

- Co?! Chłopaki, nie, nie możecie!

- Nie mamy wyboru. León odszedł i Andres też.

- Andres, a ty czemu?

- Będę występował w reklamie ,,Adwokata Miłości", a potem uczestniczył w prawdziwym programie.

- No dobra, a León?

- Idzie na medycynę - dodał Fede.

- O Fede, hej! Nie wiedziałam, że z nimi gadasz przez Skypa.

- Tak, ja już kończę, ciao.

- Ok, pozdrów Ludmiłe, albo nie, lepiej nie.

- Ja to wszystko słyszę! - wrzasnęła Ludmiła do ekranu.

- Dobra, sorry.

*****

Francesca i Diego późnym popołudniem podeszli pod podany adres, gdzie włoszka miała spotkać się z wokalistą, z którym miała śpiewać w duecie na teledysku. Studio znajdowało się w leśnej chatcę.

- Cześć. Miło mi Cię poznać. Nazywam się Szymon Chodyniecki. A to moja ekipa od nagrywania.

- Cześć. Ja jestem Francesca. A to mój chłopak, Diego. - próbowała mówić po polsku. (Ostatecznie przeszli na angielski).

- Hej.

- Hej.

- Dobrze, to co? Zaczynamy nagrania!

Po 3 godzinach nagrywania, teledysk wyszedł naprawdę świetnie.

- Dobra robota moi drodzy - powiedział Szymon.

- Francesca, byłaś genialna.

- Twój chłopak ma racje.

- Eh, dziękuję.

- Zapraszam Was oboje do restauracji. Co wy na to? - spytał Szymon.

- Przyjmujemy propozycję skarbie?

- Jak najbardziej, haha.

*****

Ramallo siedział w gabinecie Germana i robił porządki, gdy nagle na jego komórkę zadzwonił Beto.
- Halo?
- Yyy...Witam Pana. To ja, Beto. Dzwonię, bo muszę Panu wyjaśnić całe zajście z Olgą, Dzwoniła do mnie dzisiaj i się wypłakiwała, że Pan ją oskarżył o zdradę.
- No rzeczywiście interesujące, że akurat dzwoniła do Pana...
- Niech mnie Pan wysłucha. My się nie całowaliśmy, Jak już coś, to był tylko i wyłącznie z mojej strony impuls, ale nie z jej. Ona Pana ubóstwia. Dla niej Pan jest jak raj, proszę mi wierzyć...
- No dobrze, rozumiem wszystko, ale nie rozumiem jednego. Dlaczego Pan się chciał do niej zbliżyć?!
- Em...to wynikało z czystego, zwykłego impulsu...tak,impulsu.
- Impulsu?! Ja zaraz Panu dam impuls! Ma się Pan więcej z nią nie widywać!
W tym momencie Olga przechodziła koło gabinetu i to usłyszała. W jej oczach pojawiły się łzy.
- Ale...Moja Olgunia, to moja przyjaciółka. Tak nie można.
- Żadne,, ale" ! I żadna ,,moja" ! Zrozumiał Pan czy mam powtórzyć?
- Ramallo, on zrozumiał na pewno, ale ja nie. Powiedz mi, jakim prawem, Ramallo? - Olga płakała.

*****

German i Angie poszli na kręgielnie.

- Dobra, ty zaczynasz pierwszy.

- Ja? A dlaczego ja?

- Bo kobiety mają pierwszeństwo.

- Uważaj, żeby Cię to pierwszeństwo nie wyprzedziło...- zaśmiał się.

- O co ci chodzi? Nie rozumiem z czego ty się śmiejesz.

- Już nie ważne.

- Ok, to rzucaj.

Wziął kulę do ręki, zrobił zamach i miał ją puścić, gdy nagle potknął się o kulę z innego toru i runął na ziemię.

- German! - krzyknęła Angie.

*****

Violetta i León chodzili jeszcze spacerkiem po mieście.
- Pisałaś do Fran, jak tam u niej?
- Tak. Mówiła, że dzisiaj nagrywali teledysk. Jutro do niej zadzwonię, bo nie chciałam jej przeszkadzać.
- Tak, na pewno jest teraz zajęta.
- A co z chłopakami i zespołem? Coś wiadomo?
- Fede mi pisał, że Andres zrezygnował...
- Co? Dlaczego?
- Nie uwierzysz, ale będzie miał własny program pt: ,,Adwokat Miłości".
- No coś ty, ale numer. Jednak zrobił na tym blogu karierę i ktoś go odkrył.
- Tak. Udzielał świetne rady. Dzięki niemu po części jesteśmy razem.
- Tak i zawsze bedziemy mu za to wdzięczni.
 Zatrzymali się potem przy fontannie. Gdy nagle do Violi zadzwoniła Ludmiła, co ją bardzo zdziwiło, a tym bardziej Leóna.
- Ludmiła?
- Hej, Violetta. Słuchaj muszę Cię przed czymś ostrzec.
- Co się stało? Nie strasz mnie.
- Moja mama chyba planuje odbić twojego tatę, Angie...
- Co?

Ciąg dalszy nastąpi...

Jakie macie wrażenia ? Jesteście gotowi na falę emocji z kolejnych odcinków?